Tijdens het intensieve behandeltraject voor borstkanker werd ik geleidelijk aan steeds vermoeider. Ik zag er tegenop weer aan het werk te gaan. In het begin kwam ik elke dag uitgeput thuis en bracht ik de avonden door op de bank. Ik had niet eens puf meer om leuke dingen te doen met mijn gezin. Mijn behandelend arts raadde me aan om cognitieve gedragstherapie van het NKCV te volgen. Dat heeft mij gelukkig geholpen. Ik ben ’s avonds actiever en voel mij ‘s ochtends weer uitgerust. Eindelijk zit ik weer goed in mijn vel.